W wielu przypadkach spotykamy się z obciążeniami które mają możliwość przemieszczania się po konstrukcji czy to jako obciążenie ruchome na np mostach, belkach podsuwnicowych czy jako obciążenie użytkowe mogące czasowo i w różnych miejscach oddziaływać na konstrukcję ( obciążenie zmienne stropów, magazynów, połaci dachowych itp.).
Jako że dane obciążenie zmienia swoje położenie to mało opłacalne jest wykonywanie obliczeń dla każdego jego ustawienia i wyliczania wszystkich poszczególnych sił wewnętrznych lub ugięć. Dlatego przyjmujemy tak zwane obciążenie jednostkowe P=1 dla którego wyznaczamy funkcję zmiennej odległości obciążenia od dowolnego stałego punktu konstrukcji (np. podpory)
Linię wpływu nazywamy wykres przedstawiający zależność między wartością pewnej wielkości statycznej w danym przekroju a położeniem obciążenia jednostkowego wywołującego tę wielkość
Rozróżniamy dwie metody którymi uzyskamy wykres linii wpływu:
Metoda Statyczna
Metoda ta bazuje na warunkach równowagi sił liczonego układu.
Celem tej metody jest wyrażenie wielkości statycznej poprzez funkcję zależną od “x” ustawienia siły jednostkowej.
Metoda Kinematyczna
Metoda ta bazuje na zasadzie prac przygotowanych przy jednostkowym wymuszeniu kinematycznym.
Celem tej metody jest pozbycie się więzi, która przenosi szukaną wartość i wymuszenie jednostkowego przemieszczenia w jej dotychczasowym miejscu.
Układ ten będzie mechanizmem.